یکی از مهم‌ترین جنبه‌های حضور انسانی در فضاهای شهری که سبب سرزندگی و پویایی این فضا‌ها و نیز افزایش نقش اجتماعی آن‌ها می‌شود، حرکت پیاده است. از سویی دیگر، گرچه فضاهای شهری موارد گوناگونی چون میدان‌ها، ورودی‌ها، حاشیه‌های ساحلی و کناره‌های آب، پله‌ها و... را شامل می‌شوند اما شاید بارز‌ترین عرصه عمومی که می‌تواند به عنوان بستری برای پیاده روی در نظر گرفته شود، مسیر‌ها و به ویژه خیابان‌ها باشند.

خیابان های مخصوص پیاده که در کشورهای مختلف واژگان گوناگونی همچون پهنه پیاده، پهنه بدون ماشین، محدوده بدون آمد و شد سواره، پهنه بسته بر ترافیک موتوری، محدوده پیاده، تفرجگاه پیاده و پیاده راه نیز برای تعریف آن‌ها به کار برده می‌شود متکامل‌ترین شکل خیابان‌ها هستند که اولویت اصلی حرکت در آن‌ها به صورت پیاده می‌باشد